i want to z it junkukie! (kookv;nc r18)

i want to see it! D:

**ปล.อิงความจริงและมีคำหยาบคาย
***นิสัยไม่เหมือนเพราะมโน





 "ฮยอง"

"หืมม"

"ฮยอง"

"ว่าไงงง"

แม้ว่าจะส่งสัญญาณทางเสียงยังไงดูท่าคนที่เอาหัวหนุนหน้าท้องผมอยู่ก็ไม่มีท่าทีจะลุกขึ้นแต่อย่างใด ผมถอนหายใจกับพี่ชายที่ห่างกันสองปีแล้วเอ่ยเรียกอีกรอบ

"ฮยอง"

"ก็ว่าไงเล่าา"

ย้อนกลับไม่พอ ยังแหงนหน้ามายิ้มแป้นสบตาโดยที่หัวทุยสีแดงนั่นยังอยู่บนท้องผมเหมือนเดิม ผมมองรอยยิ้มอีฝ่ายแล้ววางหนังสือการ์ตูนในมือลง "ก็รู้ว่ามันหนัก" พูดไปด้วยก็จัดการดันหัวนุ่มนั่นลงจากท้อง แต่แทฮยองก็ยังคงเป็นแทฮยอง พี่คนนี้ยื้อศีรษะตัวเองไว้สุดกำลัง เสียงหัวเราะทุ้มจากปากเขามันทำให้ผมเริ่มจะหงุดหงิดกับคนตรงหน้า

การต่อสู้เริ่มขึ้นเมื่อผมยิ่งเพิ่มแรงมือเข้าไปอีก แทฮยองยิ้มเหมือนทุกทีและส่ายหัวเพื่อให้มือผมหลุดไปมา จากที่เพียงนอนเล่นกันธรรมดากับกลายเป็นมวยปล้ำที่ยื้อยุดกันอย่างไร้จุดหมาย

"วีฮยอง..."

ผมเอ่ยอย่างยอมแพ้ในที่สุด หัวทุยส่ายไปมาแล้วเงยหน้ายิ้มให้ผมอีกครั้ง โคตรน่ารัก อยากจะเอื้อมมือไปเกลี่ยผมที่ปรกหน้าแต่มือเจ้ากรรมดันไม่ขยับ เสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากคนที่กำลังใช้นิ้วมือแตะหน้าท้องลอนผมอย่างแผ่วเบา ผมจ้องเขม็งเพราะรู้ว่าพี่ชายตรงหน้ากำลังเล่นอะไรแผลงๆต่อจากนี้แน่ แต่ก็เหมือนกันเมื่อครู่ แทฮยองก็ยังคงเป็นแทฮยอง

"จองกุกอ่า..."

จากปลายนิ้วเปลี่ยนเป็นฝ่ามือเรียวกดลูบจนรู้สึกวูบไหวบริเวณท้องน้อย ผมเม้มริมฝีปากพยายามกลั้นตัวเองแล้วดูว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรต่อ แววตาพราวระยับสบกับผมอย่างรู้ทัน ใบหน้าคมของเจ้าตัวก้มลงประชิดกับหน้าท้องผม ลมหายใจร้อนที่ปะทะทำให้ผมเกร็งบริเวณนั้นอย่างไม่อาจห้ามได้ ซนชิบหาย

"คิมแทฮยอง.."

เอ่ยเรียกอีกคนด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเมื่อคนซนที่ว่าใช้ฟันขบทะลุเนื้อผ้าสีดำบริเวณหน้าท้องผมอย่างแรง ไอ้เจ็บมันก็เจ็บ แต่ไอ้อย่างอื่นที่ปะทุขึ้นมาน่ะสิ... เจ้าตัวที่ก่อเรื่องก็ยังฉีกยิ้มให้ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ถ้าเมมเบอร์ไม่อยู่หอกันนะ...ค่อยคิดบัญชีทีหลังแล้วกัน


แต่จะจัดการกับความรู้สึกตอนนี้ยังไงนี่สิปัญหา


"จองกุก แทฮยอง พี่อาบเสร็จล่ะพวกนายอาบต่อได้เลยนะ"


โอโห เสียงสวรรค์ ผมรีบดันหัวฮยองจอมซนออกแล้วรีบลุกขึ้นเข้าห้องน้ำต่อจากพี่นัมจุนทันทีโดยไม่หันกลับไปมองพี่แทฮยอง ผมสบัดหัวเบาๆแล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแล้วจัดแจงวางให้เป็นที่เป็นทาง ผมไม่โยนทิ้งระเกะระกะแบบพวกพี่ๆหรอก เพราะผมสะอาดยังไงละ

หลังจากที่จัดการสิ่งที่อยู่บนร่างกายตัวเองเสร็จ ความคิดที่จะจัดการความรู้สึกที่กรุ่นขึ้นมาก็แวบเข้ามาให้หัว นึกถึงสาเหตุแล้วมันน่าแก้แค้นซะให้เข็ด เอาให้แกล้งผมไม่ออกไปหลายวันเลยคอยดู (คอยดูในวันที่เมมเบอร์ไม่อยู่)

พลันหางตาผมก็เห็นเงาดำแวบอยู่ข้างหลัง ผมหันขวับไปทันทีด้วยสัญชาตญาณ

"เชี่ย!! พี่แทฮยอง!!"

ใบหน้าคุ้นเคยที่ยิ้มแป้นตรงหน้าไม่ได้ทำให้ตกใจ แต่คือที่ตกใจคือนี่มันในห้องน้ำ และคือกูเปลือยอยู่ไง ผมเลื่อนสายตาลงไปมองทั้งตัว ละอิพี่มันก็เปลือยเหมือนกันไง!

"แฮร่"

"แฮร่พ่อพี่เหอะ เข้ามาทำไมมม"

ผมเอื้อมมือบังหน้าอกตัวเองแม้จะปล่อยท่อนล่างว่างไว้ก็เหอะ อะไรของพี่มันวะ ตั้งแต่ในห้องที่อยู่ๆก็ปลุกอารมณ์กุกน้อยขึ้นมาซะงั้น นี่ยังตามเข้ามาให้ห้องน้ำอีก คนพี่ยังคงยิ้มแฉ่งให้แล้วเดินนำหน้าไปเปิดฝักบัวจนน้ำเย็นไหลออกมา




"อาบน้ำด้วยกันไง"














ผู้ชายที่ไหนอาบน้ำด้วยกัน



แล้วอาบน้ำด้วยกันจำเป็นต้องเข้ามาชิดอะไรเบอร์นี้



จงใจกวนประสาทชัดๆ


"พี่แท พี่ถอยไปอีกนิดมั้ย มันชิดเกินไปล่ะ" ผมเอ่ยขณะที่กำลังหลับตาและขยี้ผมตัวเองไปด้วย ไออุ่นจากคนที่ซ้อนหลังรับรู้ได้เลยว่าตอนนี้อยู่ใกล้กันขนาดไหน

"ช่วยถูสบู่ม้ะ" โอ้ยฟังกูบ้าง

"ไม่ต้อ– เชี่ย!"

ยังไม่ทันพูดจบสัมผัสนุ่มลื่นก็เกิดขึ้นบริเวณเอวทำให้ผมเผลอสบถอีกครั้ง ชิบหายมากๆแล้วจุดๆนี้ มือนั่นยังคงลูบและคลึงไปทั่วลำตัวผ่านมัดกล้ามและท้องลอนของผมไปมา และมือทั้งสองข้างก็สระผมอยู่ด้วยไง เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นข้างหูที่เริ่มแดง แบบนี้มีอย่างเดียวแล้วล่ะ จงใจปลุกอารมณ์กูชัดๆเหลย

เดาได้เลยว่าสีหน้าของมือซนที่ยังลูบเล้าอยู่จนผมแทบจะบ้าต้องยิ้มกว้างอยู่แน่ๆ หาเรื่องแกล้งอะไรได้ก็แกล้งตลอดเลยจริงๆ ผมรีบล้างหัวอย่างรวดเร็วก่อนที่มือเรียวจะลามปามไปในจุดที่หยุดไม่อยู่


"ไหนจองกุก 19 แล้วนี่เรา ขอดูหน่อยสิว่าใหญ่ขึ้นรึเปล่า"


ไม่ทันละไอ้เหี้ยย


ผมเบิกตากว้างไม่ทันได้ทักท้วงหรือขัดขืน มืออีกฝ่ายก็เลื่อนลงไปกุมจุดต้องห้ามแบบไม่ทันตั้งตัว ฝ่ามือหยาบที่ลูบอย่างหยาบโยนทำให้ความรู้สึกเริ่มตีขึ้นมาถึงคอหอย ผมหอบหายใจแล้วยันมือไปกับผนังห้องน้ำขณะที่มือของคนที่ทาบหลังผมอยู่ทำหน้าที่ได้ดีจนเกินไป

"เห...ใหญ่ขึ้นเหมือนกันนะเนี่ย"

เชี่ย เสียงทุ้มกระซิบข้างหูทำให้ผมขนลุกซู่ ยิ่งทำให้สิ่งที่อีกฝ่ายกอบกุมอยู่ชันแข่งกับมือหยาบ ยิ่งเจ้าตัวเพิ่มอีกมือมาขยับยิ่งทำให้เสียงลอดจากไรฟันผมมากขึ้น ความร้อนที่แพร่ผ่านจากผิวหนังที่สัมผัสกันทั้งบนและล่าง หรือกระทั่งมือที่กระทำอย่างชำนาญมันทำให้ผมแทบจะบ้า

"เห้ๆ อย่าเพิ่งเสร็จนะ"


"ขอฮยองใช้ปากก่อนสิ"





ผมเบิกตากว้างกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาและยิ่งตกใจมากไปอีกเมื่ออีกฝ่ายกำลังคุกเข่าอยู่ตรงหน้า มือที่ยังคงกอบกุมลูบขึ้นลงแข่งกับสิ่งที่อ่อนไหวอยู่ในมือ ใบหน้าที่มีรอยยิ้มกว้างปกติเช่นแทฮยองทำเสมอมา แต่ดันรู้สึกแตกต่างเมื่อมาอยู่ในเวลาแบบนี้ "อึก.." ริมฝีปากบางที่ทาบบนส่วนปลายเบาๆทำให้ความรู้สึกเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ผมก้มลงมองคนหัวสีแดงที่กำลังใช้ลิ้นไล่สัมผัสตั้งแต่ส่วนล่างจนถึงปลาย สติตอนนี้แทบจะหายหมดไปเหมือนความอ่อนนุ่มทาบเข้าที่ส่วนอ่อนไหว ความรู้สึกตีจนความนึกคิดสามัญเริ่มหายไป

จากภาพและความรู้สึกตรงหน้าที่แทฮยองมอบให้มันบอกจริงๆว่าแทฮยองเก่งการใช้ลิ้นมากแค่ไหน ยิ่งตอนที่ใช้โพรงปากครอบครองทั้งหมดยิ่งทำให้ผมแทบเสียสติจริงๆ จังหวะในการขยับศีรษะและลีลาของลิ้นที่ตวัดมันทำให้เสียงครางหลุดลอดไรฟันจนห้ามไม่อยู่

ความรู้สึกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนอัดอั้นในตัวไปหมดต้องการที่จะปล่อยออกมา ผมเอื้อมมือไปกำเส้นผมแดงนั่นแน่น แทฮยองฉีกยิ้มทั้งที่ยังคงครอบครองผมอยู่ เป็นภาพที่สติเส้นสุดท้ายของผมขาดลง ผมสวนสะโพกกับทิศทางศีรษะของอีกฝ่ายอย่างแรง เสียงครางที่กลั้นไว้ในลำคอปล่อยออกมาตามที่ต้องการ ริมฝีปากนุ่มยากที่จะหยุดสอดใส่เข้าไปยิ่งทำให้ผมใกล้ปลดปล่อยมากยิ่งขึ้น

"อ่า..."

"อืม..."

"กลืนเข้าไปเลยนะพี่แทฮยอง.." หลังจากที่กระทันครั้งสุดท้าย ผมก็ถอนตัวออกจากริมฝีปากอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วแล้วเอนหลังพิงผนังอย่างเหนื่อยหอบ คนที่นั่งคุกเข่ากำลังทำตามคำสั่งผมด้วยท่าทีไม่เต็มใจนัก แกล้งก่อนก็ต้องโดนกลับซะมั้ง เมื่อเห็นว่าลำคอของแทฮยองกลืนลงไปผมก็จับกลีบปากเขาแล้วแหวกออกให้เห็นโพรงปากข้างใน โดยมีสายตาจ้องเขม็งของแทฮยอง แต่ผมก็ไม่สนใจ


"ดี"



ทีนี้ก็ถึงคราวแก้เผ็ดล่ะ



ผมจับคนที่นั่งอยู่ให้ลุกขึ้นแล้วหันหลังให้ผม แทฮยองที่ดูจะมึนงงในคราแรกก็เริ่มตั้งสติได้ "เชี่ย จองกุก" คนมีสติเริ่มขัดขืนเบี่ยงตัวหนีแต่ผมดันร่างกายอีกฝ่ายจนติดชิดผนังห้องน้ำไม่มีเส้นทางริรอด



"ถึงตาพี่แล้วแทฮยองอา"



"จองกุก พี่ขอโทษ พี่ล้อเล่นนน ไม่เอาาาา"





ผม 19 แล้วพี่ ขอโทษนะ โตแล้วไม่ล้อเล่นแล้ว :)





















(จบเถอะ)