don't challenge me! (kookv;nc r18)
don't challenge me!
คิมแทฮยองกำลังท้าทายเขา
จอนจองกุกคิดว่าแบบนั้น และไม่น่าเป็นอย่างอื่นใด ท่ามกลางแสงสีที่ทำให้สายตาเลือนพร่าและเสียงเพลงที่กระหึ่มกลบทุกอย่างก็ไม่อาจทำให้จองกุกคิดเป็นอย่างอื่น ภาพที่แทฮยองกำลังออกลีลากับสาวเซ็กซี่ข้างๆบนฟอร์ลมันบอกทุกอย่างอยู่แล้ว ทั้งสายตาที่สบกับดวงตาเขา ทั้งรอยยิ้มมุมปากของคนที่แทบกำลังจะปลุกปล้ำกับหญิงสาวข้างกาย แทฮยอง... นิ้วเรียวถูกยกขึ้นมากดบริเวณคิ้วทั้งสองของตัวเอง เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า เขาไม่รุกล้ำก้าวกายสิ่งที่อีกฝ่ายทำ เพียงแค่ส่งยิ้มบางกลับให้ ยังไงซะสถานะของทั้งคู่ก็ไม่ใช่คนรักอยู่ดี
ฝ่ายแทฮยองที่ได้รอยยิ้มกลับก็ไม่รู้สึกแพ้อย่างไร เขายังคงอวดลีลาของตัวเองท่ามกลางแสงสีต่อไป ร่างกายขยับตามจังหวะที่ผับเปิดขับให้แทฮยองดูมีเสน่ห์ขึ้นไปอีก...ในสายตาของจองกุกน่ะนะ แต่ดูเหมือนฟีโรโมนของแทฮยองจะไม่ได้ดึงดูดแค่เพศหญิงเท่านั้น จองกุกเหลือบไปเห็นเพศชายสองซึ่งกำลังจ้องมองแทฮยองพร้อมพูดคุยด้วยรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้วางใจ
"ให้ตายสิ.."
เขาสบถ รู้สึกได้ว่าภายในตัวเริ่มร้อนขึ้น เขาควบคุมตัวเองแล้วยืนมองสถานการณ์ต่อ ชายสองคนต่อบทสนทนาซักพักแล้วตัดสินใจเดินมาตรงมายังสิ่งที่เขาสนใจ เป็นอื่นไม่ได้นอกจากแทฮยอง มือเรียวของจองกุกค่อยๆกำแน่นในเงาขณะที่มองทั้งคู่ไปด้วย ชายทั้งสองเดินไปทางด้านหลังแล้วสะกิดคนที่กำลังเต้นอยู่ให้หันมา แทฮยองเบิกตากว้างอย่างตกใจเพียงครู่ก็ฉีกยิ้มให้อย่างที่เจ้าตัวชอบทำ ทีแบบนี้ล่ะไม่รู้ตัวเอง เหมือนแขกสองคนจะชวนแทฮยองเต้นด้วยและ และคนโดนชวนก็ดูจะตอบรับอย่างเต็มใจ ชิบ จองกุกกระเดาะลิ้นในปาก ดวงตาคมยังคงมองทั้งสามอย่างไม่วางตา
ตอนแรก ทั้งสามดูจะเต้นตามประสาคนที่คนร่วมผับที่เพิ่งเจอกันธรรมดา แต่เมื่อผ่านไป บีทเพลงเริ่มเร่งจังหวะขึ้น แสงไฟเริ่มเพิ่มและผู้คนที่อัดเข้ามาเรื่อยๆ เสียงดังกลบทุกสิ่งทำให้ร่างทั้งสามดูชิดเข้าไปอีกโดยที่แทฮยองอยู่ตรงกลาง มือสองคู่ที่เริ่มเข้าหาร่างที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรอย่างค่อยเป็นค่อยไป โดยที่จอนจองกุกเห็นทุกอย่างตั้งแต่เริ่ม และดูเหมือนอารมณ์คุกกรุ่นที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจะสิ้นสุดลงตรงนี้
สองขาก้าวฝ่าฝูงชนไปโดยที่จองกุกก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ มือหนาคว้าข้อมือคนที่กำลังถูกรายล้อมแล้วกระชากออกมาจนแทฮยองเซไปตามแรง แต่ตอนนี้อารมณ์ของเขาประทุเกินกว่าจะหันกลับไปสนใจ เสียงของแทฮยองที่ถามตัวเขาอย่างตกใจและสับสนมึนงงดังแว่วเข้ามาในหูอย่างไม่ประติดประต่อ
"ปึง!!"
เสียงประตูห้องน้ำห้องในสุดถูกปิดอย่างดัง แทฮยองยืนหอบมองจองกุกที่ตอนนี้หันหลังให้เขาอย่างงุนงงที่โดนลากมาให้ห้องน้ำ "...จองกุก...จะทำอะไร" เขาเอ่ยถามพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น ไม่ทันได้รับคำตอบริมฝีปากก็ถูกช่วงชิงจากอีกคน บดขยี้คนที่กำลังสับสนให้สติกระเจิงจนต้องใช้สองมือเกาะไหล่อีกฝ่ายไว้ จอนจองกุกรุกโหมราวกับต้องการจะทำลายแทฮยองด้วยจูบที่มอบให้ แทฮยองพยายามปิดริมฝีปากและเบือนหน้าหนีให้คุยกันรู้เรื่องแต่มือที่กำหลังคอเขาล็อคแน่นจนขยับหันหนีไม่ได้ ริมฝีปากที่ปิดสนิทกลับถูกเปิดออกด้วยลิ้นอีกฝ่ายที่ไม่มีท่าทีจะหยุด
สองขาก้าวฝ่าฝูงชนไปโดยที่จองกุกก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ มือหนาคว้าข้อมือคนที่กำลังถูกรายล้อมแล้วกระชากออกมาจนแทฮยองเซไปตามแรง แต่ตอนนี้อารมณ์ของเขาประทุเกินกว่าจะหันกลับไปสนใจ เสียงของแทฮยองที่ถามตัวเขาอย่างตกใจและสับสนมึนงงดังแว่วเข้ามาในหูอย่างไม่ประติดประต่อ
"ปึง!!"
เสียงประตูห้องน้ำห้องในสุดถูกปิดอย่างดัง แทฮยองยืนหอบมองจองกุกที่ตอนนี้หันหลังให้เขาอย่างงุนงงที่โดนลากมาให้ห้องน้ำ "...จองกุก...จะทำอะไร" เขาเอ่ยถามพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น ไม่ทันได้รับคำตอบริมฝีปากก็ถูกช่วงชิงจากอีกคน บดขยี้คนที่กำลังสับสนให้สติกระเจิงจนต้องใช้สองมือเกาะไหล่อีกฝ่ายไว้ จอนจองกุกรุกโหมราวกับต้องการจะทำลายแทฮยองด้วยจูบที่มอบให้ แทฮยองพยายามปิดริมฝีปากและเบือนหน้าหนีให้คุยกันรู้เรื่องแต่มือที่กำหลังคอเขาล็อคแน่นจนขยับหันหนีไม่ได้ ริมฝีปากที่ปิดสนิทกลับถูกเปิดออกด้วยลิ้นอีกฝ่ายที่ไม่มีท่าทีจะหยุด
"ลงโทษไง.."
เพียงคำเดียวที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แทฮยองเกาะไหล่อีกฝ่ายแล้วตักตวงลมหายใจของตัวเอง "ลงโทษอะ...อืม..." เสียงแทฮยองถูกกลืนหายไปเมื่อมือเรียวเลื่อนลงไปลูบบริเวณส่วนล่างของเขา แทฮยองสะดุ้งวาบเมื่อการลูบธรรมดาเปลี่ยนมาเป็นจับเต็มฝ่ามือ จองกุกดันอีกฝ่ายจนติดกับชักโครกข้างล่าง เขาพาดแขนวางมือกับชักโครกแล้วจัดการสิ่งที่อยู่ในกำมือเขาอย่างสนุกสนาน เสียงลมหายใจติดขัดของแทฮยองและมือที่จิกแขนเขาแน่นมันทำให้จองกุกรู้สึกขดที่บริเวณท้องอย่างประหลาด
พลันจองกุกก็หยุดการกระทำกระทันหัน แทฮยองที่หอบตัวโยนและไร้เรี่ยวแรงทิ้งตัวนั่งบนชักโครกที่ถูกปิดฝาไว้ แม้เขาจะไม่เข้าใจว่าจองกุกจะหยุดทำไมแต่ความอึดอัดที่ถูกปลุกขึ้นมานั้นมันทำให้เขาไม่อยากหยุดเลยจริงๆ
แต่ในวิต่อมาจองกุกก็โน้มมาตรงหน้าแทฮยองแล้วจับแขนทั้งสองข้างไขว้ข้างหลัง เสียงหนังและเหล็กทำให้แทฮยองพอเดาออกว่าสิ่งที่กำลังมัดเขาอยู่คืออะไร เข็ดขัด แทฮยองพยายามเบี่ยงตัวหนี แต่คนข้างบนก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นไปอีก "อย่าดิ้น" เสียงที่ทุ้มกว่าปกติดังขึ้นที่หูข้างขวา แทฮยองนั่งนิ่งจนกระทั่งจองกุกผละออกมา
แทฮยองไร้ทางขัดขืนที่แท้จริง เขาเงยหน้าสบตาอีกคนที่กำลังถกแขนเสื้อตัวเองด้วยภาพที่พร่ามัว ชิบ คิดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ แทฮยองนึกด่าจองกุกในใจ มีสิทธิ์ทำแบบนี้มั้ย ก็ไม่ แฟนก็ไม่ได้เป็นเสียด้วยซ้ำ ไร้ชื่อเรียกสถานะ แต่แทฮยองก็โต้กลับอะไรไม่ได้ ภาพตรงหน้าตอนนี้คือกางเกางยีนส์ของเขากำลังถูกเลื่อนออกจากที่ที่เคยอยู่ ไม่ใช่แค่กางเกงยีนส์ ชั้นในเขาก็ด้วยเช่นกัน
จองกุกยกเรียวขาของเขาขึ้นแล้วลูบตั้งแต่ต้นขายันปลายเท้า นั่นทำให้แทฮยองที่นั่งกึ่งนอนกระตุกเพราะตอบสนองกับมือร้อนที่ลากผ่านแต่ละที่ ความเย็นเข้ากระทบตั้งแต่ช่วงเอวเป็นต้นไปทำให้เขารู้สึกอายขึ้นอย่างกระทันหัน ยิ่งตอนที่จองกุกพาดขาข้างขวาเขากับไหล่อีกฝ่าย ช่วงล่างก็ยิ่งดูโล่งจนเกินไป มือทั้งสองข้างที่ถูกมัดก็ออกมาปกปิดอะไรไม่ได้ แก้มน้ำผึ้งขึ้นสีอย่างรวดเร็วกับสถานการณ์ตรงหน้า
"ต้องให้คุมตลอดเลยรึไงคิมแทฮยอง"
มือหนาฟาดไปที่กล้ามเนื้อพอดีมือของแทฮยองจนเขาเผลอร้องเสียงหลงออกมา ไอ้จอนจองกุก ไอ้บ้า ได้แต่เพียงกร่นด่าในใจแล้วเงยหน้าคนที่กำลังเลียนิ้วของตนเองอยู่ จองกุกทาบตัวลงมาทำให้ขาขวาที่พาดไหล่ยิ่งชันขึ้นไปอีก "รู้มั้ยว่าคนที่ตามคุมน่ะรู้สึกยังไง" เขาส่ายหน้ากับคำพูดนั้นรัวๆแต่ดูเหมือนคนที่กล่าวจะหาได้สนใจไม่ นิ้วเรียวที่ตอนนี้เริ่มเบิกทางเข้ามากระทันหันมันทำให้แทฮยองสะดุ้งอีกครั้ง หลังจากที่พักให้ข้างหลังพอรับไหว นิ้วเรียวก็เพิ่มเข้ามาอีกหนึ่ง แทฮยองหลับตาแน่นแล้วหันหน้าไปซุกกับแขนที่จองกุกพาดลงมา
"บทลงโทษสำหรับคนที่ทำให้คนอื่นหึง"
กล่าวจบจองกุกก็ขยับข้อมือที่เชื่อมติดกับแทฮยองทันที เนิบช้าและค่อยๆกระแทกกระทัน แทฮยองกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อห้ามเสียงที่น่าอายเอาไว้แน่น จอนจองกุกมองการกระทำนั่นทุกอย่าง จากที่คุมจังหวะมาซักพักเขาก็เริ่มใส่นิ้วที่สามเข้าไป จนทำให้อีกฝ่ายที่โดนรุกล้ำเผลอส่งเสียงร้องออกมา เขายิ้มมุมปากแล้วเริ่มขยับข้อมืออีกครั้ง ใบหน้าของแทฮยองที่บ่งบอกถึงอารมณ์ที่ประทุขึ้นมันทำให้จองกุกอยากจะจับคนตรงหน้าขย้ำจริงๆ
จากที่เนิบช้ากลับเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ แรงที่กระทันเข้ามาจนร่างของแทฮยองสั่นคลอนตามแรงที่ถูกส่งมา จองกุกยังคงมองทุกการกระทำของคนที่กำลังกลั้นเสียงตัวเองไว้เพราะยังตระหนักว่าที่นี้คือห้องน้ำชายในผับ ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีคนเข้าออกบ้างแน่นอน แต่แล้วไง จอนจองกุกไม่สนใจ เขายังคงใส่แรงแกล้งให้คนตรงหน้าขาดใจไปข้าง
หัวสีแดงโยกตามร่างกาย แทฮยองเริ่มจะควบคุมสติตัวเองที่รวมเอาไว้ไม่อยู่ มือที่เคลื่อนไหวยังคงใส่แรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนแทฮยองหัวขาวโพลน ในที่สุดเสียงครางก็เอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายซ้ำไปซ้ำมาทำให้จองกุกกระตุกยิ้ม เขาเร่งความเร็วสุดท้ายจนแทฮยองได้ปลดปล่อยตามที่ตนหวัง
"อ่ะ...ไอ้บ้าจองกุก...จะฆ่านาย.."
หัวทุยแดงพิงลำแขนอีกคนอย่างอ่อนเพลี้ย ร่างกายหอบตัวโยนและรีบสูดหายใจเข้าออกโกยออกซิเจนเข้าอย่างถี่ถัน จองกุกมองผลงานตนเองอย่างภูมิใจแล้วโน้มตัวเชยคางให้อีกฝ่ายสบตา
"บทลงโทษยังไม่จบหรอกนะ เพราะฉันยังไม่ได้ปลดปล่อยเลย"
ว่างพลางกระตุกยิ้มให้ แทฮยองกระตุกวาบแล้วเบิกตากว้าง
"แล้วก็อีกอย่าง"
"...."
"หลังจากนี้เรียกว่าที่รักด้วยนะครับแฟน"
-------------------------------------------------------------------
talk
กามยิ่งกว่าเรื่องเก่าอีกโอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย//////
ฟหด่าสหก่ดาสฟวห่กดหาสวฟก ฮืออออออออ
เพียงคำเดียวที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แทฮยองเกาะไหล่อีกฝ่ายแล้วตักตวงลมหายใจของตัวเอง "ลงโทษอะ...อืม..." เสียงแทฮยองถูกกลืนหายไปเมื่อมือเรียวเลื่อนลงไปลูบบริเวณส่วนล่างของเขา แทฮยองสะดุ้งวาบเมื่อการลูบธรรมดาเปลี่ยนมาเป็นจับเต็มฝ่ามือ จองกุกดันอีกฝ่ายจนติดกับชักโครกข้างล่าง เขาพาดแขนวางมือกับชักโครกแล้วจัดการสิ่งที่อยู่ในกำมือเขาอย่างสนุกสนาน เสียงลมหายใจติดขัดของแทฮยองและมือที่จิกแขนเขาแน่นมันทำให้จองกุกรู้สึกขดที่บริเวณท้องอย่างประหลาด
พลันจองกุกก็หยุดการกระทำกระทันหัน แทฮยองที่หอบตัวโยนและไร้เรี่ยวแรงทิ้งตัวนั่งบนชักโครกที่ถูกปิดฝาไว้ แม้เขาจะไม่เข้าใจว่าจองกุกจะหยุดทำไมแต่ความอึดอัดที่ถูกปลุกขึ้นมานั้นมันทำให้เขาไม่อยากหยุดเลยจริงๆ
แต่ในวิต่อมาจองกุกก็โน้มมาตรงหน้าแทฮยองแล้วจับแขนทั้งสองข้างไขว้ข้างหลัง เสียงหนังและเหล็กทำให้แทฮยองพอเดาออกว่าสิ่งที่กำลังมัดเขาอยู่คืออะไร เข็ดขัด แทฮยองพยายามเบี่ยงตัวหนี แต่คนข้างบนก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นไปอีก "อย่าดิ้น" เสียงที่ทุ้มกว่าปกติดังขึ้นที่หูข้างขวา แทฮยองนั่งนิ่งจนกระทั่งจองกุกผละออกมา
แทฮยองไร้ทางขัดขืนที่แท้จริง เขาเงยหน้าสบตาอีกคนที่กำลังถกแขนเสื้อตัวเองด้วยภาพที่พร่ามัว ชิบ คิดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ แทฮยองนึกด่าจองกุกในใจ มีสิทธิ์ทำแบบนี้มั้ย ก็ไม่ แฟนก็ไม่ได้เป็นเสียด้วยซ้ำ ไร้ชื่อเรียกสถานะ แต่แทฮยองก็โต้กลับอะไรไม่ได้ ภาพตรงหน้าตอนนี้คือกางเกางยีนส์ของเขากำลังถูกเลื่อนออกจากที่ที่เคยอยู่ ไม่ใช่แค่กางเกงยีนส์ ชั้นในเขาก็ด้วยเช่นกัน
จองกุกยกเรียวขาของเขาขึ้นแล้วลูบตั้งแต่ต้นขายันปลายเท้า นั่นทำให้แทฮยองที่นั่งกึ่งนอนกระตุกเพราะตอบสนองกับมือร้อนที่ลากผ่านแต่ละที่ ความเย็นเข้ากระทบตั้งแต่ช่วงเอวเป็นต้นไปทำให้เขารู้สึกอายขึ้นอย่างกระทันหัน ยิ่งตอนที่จองกุกพาดขาข้างขวาเขากับไหล่อีกฝ่าย ช่วงล่างก็ยิ่งดูโล่งจนเกินไป มือทั้งสองข้างที่ถูกมัดก็ออกมาปกปิดอะไรไม่ได้ แก้มน้ำผึ้งขึ้นสีอย่างรวดเร็วกับสถานการณ์ตรงหน้า
"ต้องให้คุมตลอดเลยรึไงคิมแทฮยอง"
มือหนาฟาดไปที่กล้ามเนื้อพอดีมือของแทฮยองจนเขาเผลอร้องเสียงหลงออกมา ไอ้จอนจองกุก ไอ้บ้า ได้แต่เพียงกร่นด่าในใจแล้วเงยหน้าคนที่กำลังเลียนิ้วของตนเองอยู่ จองกุกทาบตัวลงมาทำให้ขาขวาที่พาดไหล่ยิ่งชันขึ้นไปอีก "รู้มั้ยว่าคนที่ตามคุมน่ะรู้สึกยังไง" เขาส่ายหน้ากับคำพูดนั้นรัวๆแต่ดูเหมือนคนที่กล่าวจะหาได้สนใจไม่ นิ้วเรียวที่ตอนนี้เริ่มเบิกทางเข้ามากระทันหันมันทำให้แทฮยองสะดุ้งอีกครั้ง หลังจากที่พักให้ข้างหลังพอรับไหว นิ้วเรียวก็เพิ่มเข้ามาอีกหนึ่ง แทฮยองหลับตาแน่นแล้วหันหน้าไปซุกกับแขนที่จองกุกพาดลงมา
"บทลงโทษสำหรับคนที่ทำให้คนอื่นหึง"
กล่าวจบจองกุกก็ขยับข้อมือที่เชื่อมติดกับแทฮยองทันที เนิบช้าและค่อยๆกระแทกกระทัน แทฮยองกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อห้ามเสียงที่น่าอายเอาไว้แน่น จอนจองกุกมองการกระทำนั่นทุกอย่าง จากที่คุมจังหวะมาซักพักเขาก็เริ่มใส่นิ้วที่สามเข้าไป จนทำให้อีกฝ่ายที่โดนรุกล้ำเผลอส่งเสียงร้องออกมา เขายิ้มมุมปากแล้วเริ่มขยับข้อมืออีกครั้ง ใบหน้าของแทฮยองที่บ่งบอกถึงอารมณ์ที่ประทุขึ้นมันทำให้จองกุกอยากจะจับคนตรงหน้าขย้ำจริงๆ
จากที่เนิบช้ากลับเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ แรงที่กระทันเข้ามาจนร่างของแทฮยองสั่นคลอนตามแรงที่ถูกส่งมา จองกุกยังคงมองทุกการกระทำของคนที่กำลังกลั้นเสียงตัวเองไว้เพราะยังตระหนักว่าที่นี้คือห้องน้ำชายในผับ ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีคนเข้าออกบ้างแน่นอน แต่แล้วไง จอนจองกุกไม่สนใจ เขายังคงใส่แรงแกล้งให้คนตรงหน้าขาดใจไปข้าง
หัวสีแดงโยกตามร่างกาย แทฮยองเริ่มจะควบคุมสติตัวเองที่รวมเอาไว้ไม่อยู่ มือที่เคลื่อนไหวยังคงใส่แรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนแทฮยองหัวขาวโพลน ในที่สุดเสียงครางก็เอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายซ้ำไปซ้ำมาทำให้จองกุกกระตุกยิ้ม เขาเร่งความเร็วสุดท้ายจนแทฮยองได้ปลดปล่อยตามที่ตนหวัง
"อ่ะ...ไอ้บ้าจองกุก...จะฆ่านาย.."
หัวทุยแดงพิงลำแขนอีกคนอย่างอ่อนเพลี้ย ร่างกายหอบตัวโยนและรีบสูดหายใจเข้าออกโกยออกซิเจนเข้าอย่างถี่ถัน จองกุกมองผลงานตนเองอย่างภูมิใจแล้วโน้มตัวเชยคางให้อีกฝ่ายสบตา
"บทลงโทษยังไม่จบหรอกนะ เพราะฉันยังไม่ได้ปลดปล่อยเลย"
ว่างพลางกระตุกยิ้มให้ แทฮยองกระตุกวาบแล้วเบิกตากว้าง
"แล้วก็อีกอย่าง"
"...."
"หลังจากนี้เรียกว่าที่รักด้วยนะครับแฟน"
-------------------------------------------------------------------
talk
กามยิ่งกว่าเรื่องเก่าอีกโอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย//////
ฟหด่าสหก่ดาสฟวห่กดหาสวฟก ฮืออออออออ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น